Cartland Barbara "Wezwanie z północy". Schylił głowę i jego wargi spoczęły na jej ustach. Przez chwilę wydawało jej się, że to nieprawda. Potem całe ciało zaczęła przenikać ekstaza. Tak żywa, tak nasycona, że wydawała się błyskawicą. Zupełnie jakby ofiarował jej blask słońca i nad wrzosowiskami poprowadził do nieba. Objął ją mocno ramionami i przygarnął do siebie. Arina poczuła, że po wszystkich przejściach znalazła się nagle w niebie i wielkim bólem byłaby konieczność opuszczenia go. Takiego nieba zawsze pragnęła. Taka była miłość, ... ROZDZIAŁ 1 1803 Dochodziło już południe, a lord Alistair McDonon jadł dopiero śniadanie. W jego środowisku nie było to niczym nadzwyczajnym. Poprzedniego wieczoru był najpierw na kolacji, którą w Carlton House wydawał książę Walii, potem z paroma znajomymi na ostatnim Dance Hall, gdzie obejrzeć można było najpiękniejsze i najbardziej ponętne rozpustnice w Londynie. Jakby tego było mało, zakończył wieczór wraz z przyjaciółmi w bardzo drogim „Domu Rozkoszy" w Haymarket i teraz żałował, że wypił zbyt dużo francuskiego wina. W zasadzie był to jego zwykły wieczór, który dopiero następnego ranka zbierał swoje żniwo. Teraz lekceważącym machnięciem ręki zareagował na półmisek doskonale przyrządzonej nerkówki z grzybami, który przyniósł mu służący. Zdecydował się na tosta i łyk brandy. Nie myślał jednak o suchości w ustach ani o obolałej głowie, lecz o wdziękach lady Beverley. Na stole obok leżał pachnący liścik, w którym pisała, że pragnie go widzieć u siebie o czwartej po południu.